Poznańska Palmiarnia

Jednym z miejsc, które koniecznie należy odwiedzić będąc w Poznaniu jest miejska palmiarnia. Jest to bogata placówka botaniczna. Mieści się ona w Parku Wilsona. Powierzchnia tego miejsca jest imponująca – 4600 m².
Okazy rozdzielone są na 12 pawilonów:
pierwszy to roślinność subtropikalna,
drugi i trzeci – roślinność klimatu umiarkowanego oraz akwaria,
w czwartym znajdują się sukulenty Ameryki,
w piątym i szóstym – rośliny tropikalne,
siódmy to rośliny wodne,
ósmy – podszycie lasu tropikalnego,
dziewiąty – kserofity starego i nowego świata, sawanna oraz pawilon dydaktyczno-usługowy.
Część z nich zamknięta jest dla turystów ze względu na rozmnażanie roślin. Poznańska Palmiarnia jest największa w Polsce, należy także do europejskiej czołówki tego typu ogrodów. Aktualnie na jej terenie znajduje się ponad 1100 gatunków roślin, 170 gatunków ryb i około 50 gatunków roślin wodnych. Zbiory są nieustannie powiększane.
Palmiarnia istnieje od 1911 roku, początkowo była częścią Ogrodu Botanicznego, który dziś funkcjonuje jako Park Wilsona. Z czasem duża ilość okazów zgromadzonych na jej terenie, doprowadziła do stworzenia oddzielnej placówki wystawowej. Podczas II wojny światowej zachowało się jedynie 10 proc. ogrodu, jednak już w 1945 roku rozpoczęto odbudowę wszystkich pawilonów. Na szczęście uratowano niektóre eksponaty, co pozwoliło w niecały roku później, a dokładnie 20 kwietnia 1946 roku, ponownie otworzyć niemal całą palmiarnię.
W 1978 roku rozpoczęto modernizację przestarzałej konstrukcji budowlanej będącej zagrożeniem dla zgromadzonych okazów. Wokół starych pawilonów budowano nowe, dzięki czemu na rośliny nie wpływały niekorzystne czynniki zewnętrzne. Rozbudowa i zmiana aranżacji zostały ukończone 1 października 1992 roku.
W palmiarni można ciekawie spędzić czas, m.in. w dydaktycznej kawiarni. Zwiedzający mają szansę wśród okazów zobaczyć różne odmiany storczyków, roślin pustynnych oraz roślin użytkowych, takich jak banany czy trzcina cukrowa.